martes, 30 de novembro de 2010

Muller con sombreiro en Cee


Cando tiña dez anos regaláronme un sombreiro coma o da foto. É un sombreiro de palla cunha cinta negra, ó estilo do país, que lucín con ilusión vestida como unha labradora nalgúns festivais folklóricos; Despois viñeron os tempos en que pensaba que había moito por cambiar e que en Galicia agromaban os vellos carballos con follas novas. Hoxe, non estou tan segura.

luns, 22 de novembro de 2010

Cee cara a fin do camiño


Fai unha lúa estiven en Cee e aquí vos traio unha foto do plenilunio de outubro que puiden observar mentres paseaba pola beira do mar. O fascinante Oeste galego ten o engado da última fronteira. Máis aló o mar infindo, este océano que nos une ó resto do mundo.

martes, 16 de novembro de 2010

Zas medieval


As Torres do Allo. Esta é a miña proposta de hoxe, para un paseo por un camiño de carballos que remata diante desta construcción de arquitectura renacentista a cal se ergue onde na Idade Media houbo unha fortaleza, destruída no século XV por orde dos Reis Católicos. Está situada no Concello de Zas, na estrada C-552, km 58, antes de chegar a Baio en dirección Fisterra. Construída a comenzos do XVI polo fidalgo Gómez de Rioboo, este dato queda rexistrado no escudo da familia (unha torre con motivos vexetais). Son fermosos os dinteis das xanelas, con arcos apuntados góticos, ademáis do seu aspecto pacego: as dúas torres ós lados, unidas por un corpo principal. Hoxe en día é un museo e un punto de información da Deputación. Fermosos tamén son os hórreos de pedra asentados ó redor.

luns, 8 de novembro de 2010

" Le cimetière marin" Paul Valery


Velaí tedes un fermoso camposanto que fotografiei en Cee. Lembroume un poema de Paul Valery, "Le cimetière marin": transcriboo aquí para que disfrutedes del aqueles que tedes ganas de practicar a lingua diplomática por excelencia.
Deixovos con Valery:
LE CIMETIÈRE MARIN
Ce toit tranquille, où marchant des colombes
entre les pins palpite, entre les tombes;
midi le juste y compose de feux
la mer, la mer, toujours recommencée
o récompense aprés une pensée
qu'un long regard sur le calme des dieux.
(...)
Le vent se léve...il faut tenter de vivre
làir immense ouve et referme mon livre
la vague en poudre ose jaillir des rocs!
envolez-vous; pages tout éblouies!
Rompez, vagues! Rompez d'eaux réjouies
ce toit tranquille où picoraint des focs!

martes, 2 de novembro de 2010

Sinfonía nº 34 de Mozart

Este outono é tempo de música. A música que nos acompaña en cada minuto da nosa vida ten o valor de facernos sentir, medrar cada instante en intensidade; e cando temos a oportunidade de sentarnos nun patio de butacas para disfrutar dunha orquestra sinfónica e dun bo programa, eu podo dicir que merece a pena deixar que o ritmo cardíaco siga a batuta do director. Disfrutade moito da música, namorádevos do clasicismo.