domingo, 17 de marzo de 2013

Akiko Yosano, "Cabelos revoltos"


 Estos días descubrín á poeta xaponesa Akiko Yosano. Veredes, ela revolucionou a poesía coa súa obra Midaregami, ("cabelo revolto") unha colección de textos na que deixa a súa forte pegada como muller, nunha sociedade, a xaponesa de principios do século XX, na que non era fácil romper estereotipos. Este libro, xuvenil e fresco, moderno e atrevido, marcouna para sempre como a "poeta da paixón". Ela asumiu a vangarda contra unha sociedade que relegaba á muller a ser obxecto de desexo, nai e esposa sumisa.  A través dos seus 399 tankas, Midaregami envólvenos na sensualidade da muller que desexa, que reivindica a súa propia liberdade para amar, ainda mellor, para ser amante.

 Déixovos unha mostra, esperando que gostedes deles tanto coma min.

"Murmurios amorosos
tras da cortina da noite
constelada de estrelas;
lonxe do mundo e da xente,
arranxo o meu cabelo desordenado."

"Pregúntalle ó poema
quén se atreve a negar
o vermello das flores...
oh! qué conmovedoras
as mociñas pecando na primavera!"

"Ninguén ignora que o branco
distingue á camelia e á ameixa,
pero este color melocotón
que acende as miñas meixelas
non fala de pecado..."

"el xa non volverá...
vaise a primavera,
e a soas, esta noite, coa miña pena
deixo caer sobre o pequeno koto
o meu enmarañado, enmarañado cabelo"

"Aquí e agora,
cando me paro a recordar
a miña paixón, paréceme
que eu era coma un cego
que non teme á escuridade"

"sostendo os meus peitos
entre as mans, silenciosamente,
descorro o veo do misterio:
aquí hai flores
dunha intensa cor escarlata!" 

(Eu, muller de melena despeiteada diante a difícil tarefa de facer a escolma, recomendo Poeta de la pasion, ed. Hiperión para que sigades disfrutando destes versos sublimes).

domingo, 3 de marzo de 2013

Amenceres sen presa



Rúas, viños, paseos, cafés, amigos e... Santiago la nuit. Agradecín o silencio da mañá do sábado mentres me revolvía nas sabas  mornas e disfrutaba da ausencia do reloxo. Esas persianas baixadas, matizando a luz do amencer, eses zapatos de tacón tirados polo chan, e o resto do perfume que levei a noite anterior...

 Ah! adoro esta cidade! faga frío ou chova... que por moitos anos poidamos disfrutar destas noites de Compostela!

Por fin o domingo descansei.