mércores, 9 de xullo de 2014

Versos dende Inglaterra

Na partida de Monsieur.
On Monsieur's Departure, Elizabeth I de Inglaterra.

Sufro sen mostrar o meu descontento,
e amo, inda que deba aparentar odio.
Non me atrevo a expresar o meu sentir,
Parezo muda, ainda que falo por dentro.
Son e non son, en labaradas me conxelo,
pois deixei de ser eu mesma, non son máis miña.

Esta dor é como a miña sombra,
segue o meu voo e voa se a sigo,
acompáñame e fai o que fago,
e aflíxeme a súa pena, que comparto.
Non hai maneira de alonxala do meu peito
ata que a fin das cousas a desterre.

Insúflame unha paixón máis tenra,
pois blanda son, neve derretida,
ou has de ser cruel, amor, e así sexas amable:
deixa que flote ou permite que me afunda.
 Faime vivir con un dulce deleite,
ou déixame morrer para que olvide que teño amado. 

On monsieur's departure

I grieve and dare not show my discontent,
I love and yet am forced to seem to hate,
I do, yet dare not say I ever meant,
I seem stark mute but inwardly do prate.
I am and not, I freeze and yet am burned,
Since from myself another self I turned.

My care is like my shadow in the sun,
Follows me flying, flies when I pursue it,
Stands and lies by me, doth what I have done.
His too familiar care doth make me rue it.
No means I find to rid him from my breast,
Till by the end of things it be supprest.

Some gentler passion slide into my mind,
For I am soft and made of melting snow;
Or be more cruel, love, and so be kind.
Let me or float or sink, be high or low.
Or let me live with some more sweet content,
Or die and so forget what love ere meant.

  Estos son os versos da raíña Sabela I de Inglaterra, que no século XVI, cara 1550, escribía aparentemente para o Duque de Anjou, con quen andaba en negociacións matrimoniais. Mais o certo é que ocultaba o seu verdadeiro destinatario: o duque de Leicester, de quen andivo namorada. Malia súa sona de raíña virxe, ela foi enamoradiza e variada en afectos; e despois do gran desengano que padeceu con Thomas Seymour, seductor que ambicionaba o trono, colleu certo rexeitamento á cuestión do casamento. Muller dunha cultura superior, cuestión pouco habitual na época, tivo unha formación clásica moi ampla, ademáis de estudar outras linguas. Baixo o seu longo reinado de 44 anos, floreceu unha época dourada da literatura anglosaxona, lembremos a Shakespeare e Marlowe, estrelas lucintes no firmamento das letras inglesas que viron cómo as súas obras eran aplaudidas nese tempo, para trascender á eternidade.