Estiven onte á beira do mar onde as ondas escachan contra as rochas e xa me convencín de que este mar do Norte galego non ule a mar! Apenas un leve aroma, e un frío cortante do Nordés, pero nada comparado co perfume da Costa da Morte, onde o Átlántico respira profundamente cando abraza os cantís de San Adrián do Mar. Teño ganas de empaparme dese cheiro a algas, sal e todas as ondas do océano. A outra extrañeza son esas gaivotas grandes, listas y orgullosas que voan dende as Illas Sisargas a Malpica para afirmar que elas governan ese mar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario