martes, 9 de marzo de 2010

Un poema para unha mañá de marzo

Hoxe disfruto de este poema de Cunqueiro que se titula "Rondeau das señoras donas pintadas no ouso do Vilar, no século XIV, cheirando unha flor". Segue os tópicos clásicos do Tempus fugit e do francés "ou sont les neiges d'antain?"

LE VERSE

Ese vento de seda é o tempo que pasa.
¿Soñades a doce primavera de antano
nesa flor que reflexa o seu van no negro pozo dos vosos ollos?
Le temps s'en va!
(...)

¡Ese enorme silencio cristalino e dourado!
Se vós agora falardes, miñas donas amigas,
¿a vosa voz enchería, como unha fonte de auga, o vaso do silencio?
Le temps s'en va!

Ei!, donas do Vilar! Erguede os finos rostros e sorride,
que andan galáns de corte con saudades de vós!
Agás que prefirades velos morrer de amor.
Le temps s'en va.
Le temps s'en va,
mes dames.



3 comentarios:

  1. Me gusta relativamente la poesía, creo que necesito una guía para entender la mayor parte de los poemas, aunque reconozco que algunas expresiones poéticas son de una belleza extraordinario.
    Me voy a Oporto por la tarde a un congreso, aprovecharé para prolongarlo todo el fin de semana.
    Hasta pronto. saludos Atlánticos. Por cierto, menudo día de sol y luz, qué maravilla el mar

    ResponderEliminar
  2. A lampreia de Arbo é insuperabel, tes que probala. Viva Pontevedra!!!!

    ResponderEliminar
  3. No sé donde está trastamara, pero tengo muchos recuerdos de niña, cuando mis padres me llevaban a Villalba e íbamos a las playas de Foz y Viveiro. Muchas gracias por esas fotos, son muy bonitas. Te seguiré cuando pueda

    ResponderEliminar