Onte viaxei a Ourense para o ver ó poeta que canta con voz grave e susurrante. Desde as 9.10 da noite ata a 1 da madrugada disfrutei de todo un repertorio clásico, e cada tema ía acompañado dos aplausos dun público entregado dende o primeiro momento: non merecía menos. Eu tiña certo reparo en facerme ilusións con este artista porque os seus setenta e... non llos quita ninguén, pero asegúrovos que non perdeu un ápice do seu bo facer e o seu encanto. Sorprenderon as irmás do coro que no segundo tema e na seriedade da canción fixeron unha acrobacia inesperada, e digoo textualmente.
Leonard Cohen parece que está cantando a soas para cada un dos asistentes. Cando che di "if you want another kind of love,... I'm your man..." É tan íntimo que semella cantar só pra ti. O mítico Suzanne, e todos os seus éxitos, cantados como por primeira vez. El é elegante na voz, nas presentacións ou no modo de quitarse o sombreiro. Xeonllo en terra, entregaba os seus poemas como un gentleman que regalaba o mellor de sí. "First, we take Manhattan, then we take Berlin...". Cando sonaron os primeiros compases do vals "Now in Viena there is ten pretty women, there's a shoulder where dead comes to cry...", regresei ós meus 17 anos, cando por primeira vez descubrin a Cohen, a través desta canción, mentres estudiaba ó Lorca de Poeta en Nueva York. "Good night, darling".
Ningún comentario:
Publicar un comentario