sábado, 11 de xuño de 2011

Chavela Vargas ou "Cruz de olvido"

Tarde de sábado. Nubes e clarencias. Regreso do paseo e sento diante do ordenador; correo de México; unha cariñosa aperta dos irmáns maiores mestizos e certa nostalxia de poder botar unha parola sentados tomando mezcal, café e unha augardente de herbas. Qué bonitos momentos pasamos xuntos! Puxen un cd de Chavela Vargas e unha tras doutra van discorrendo letras, voz, guitarra e alma, "Y siento en mi ser tus besos... qué importa que estés tan lejos.."
Amigos, fai ben anos que me gusta escoitar á Vargas, con esa lenda negra tan fascinante, con esa vida tan vivida, das consabidas borracheiras, de conducir a toda velocidade polas avenidas do DF, de amar tanto e quizais tan desesperadamente, de tantas noites sen durmir, que non deixa de ser unha heroína lírica para min. "Me están sirviendo ahorita mi tequila, ya va mi pensamiento rumbo a ti... yo sé que tu recuerdo es mi desgracia, y vengo aquí no más a recordar..." "Cuantas cosas quedaron prendidas, hasta dentro del fondo de mi alma, cuántas luces dejaste encendidas, yo no sé cómo voy a apagarlas"... Cancións para tinguir malos e bos momentos, Macorina que sempre estás connosco, "ponme la mano aquí". Está sonando Cruz de olvido, outra canción de desamor; cantos de vos cargastes con esa cruz na vosa vida? afortunado ti que sorrís; iso é estar vivo.
En días coma este, nos que o tempo e a soedade na casa me deixan botar unha ollada atrás, vexo que "como espuma que inerte lleva el caudaloso río, flor de azalea, la vida en su avalancha te arrastró".
Hoxe ren pasou. Quizais por iso me paro a pensar nos intres que vivín e que bordaron, pespuntearon ou zurciron o meu corazón. "Nada me han enseñado los años, siempre caigo en los mismos errores, otra vez a brindar con extraños, y a llorar por los mismos dolores. Tómate esta botella conmigo, y en el último trago nos vamos".

Ningún comentario:

Publicar un comentario