Cando xa parecía que por fin se alonxaran os nebulosos días do inverno e o sol triunfante chegara como un veraneante máis, a tardiña chuviosa de onte e esta mañá fresca con charcos no chan, voltan a traer o repouso dos días invernais. Agardo a primavera detrás dunha fiestra. En palabras de Silvio Rodríguez: "como esperando abril".
Sempre me gustaron as rosas amarelas, a pesar da súa simboloxía negativa. Hoxe estou tan poética! Será que non durmín en toda a noite por mor dos pesadelos! Algún me dirá que non teño a conciencia tranquila...
Ningún comentario:
Publicar un comentario