luns, 30 de maio de 2011

Mi gin tonic II


Hoxe é luns, e estou orgullosa de chegar ás sete da tarde en perfectas condicións despois de traballar todo o día desde as oito da mañá seguindo a unha fin de semana abondosa en festa: foi unha sinfonía de gastronomía e copas. Fun comer a Arzúa, ó restaurante Os Muiñeiros, que está ás aforas da vila; o lugar é unha casiña restaurada, de pedra, ó lado dun muiño, coa súa caída de auga, que na tarde calurosa era un remanso de frescura e de tranquilidade. Despois de xantar como cregos, comezou o momento "copas". No rústico alpendre e nunha longa mesa de mármore branco, mirando para a agua botamos ata a tardiña. O restaurador ten unha boa colección de xenebras e unhas tónicas e oranges do máis variopinto. De sempre gorentoume o gin-tonic. Agora que está de moda, estou encantada porque a oferta é máis variada e sempre descobres cousiñas novas ben boas.

A recomendación do día: "Martin Miller´s" con "Fever Tree" (agradezo ó Ferrán Adriá a descoberta da tónica hindú). Para min é a combinación perfecta; con limón e mazá, of course.
Aternativas: "Geranium" con tónica italiana (só para os que disfrutan do aroma), e G´Vine con Nordic azul: fantástico, suave e perfumado, como todo o francés. Para ocasións e xente "de pelo en peito" queda o Black Wood 60 (como o seu nome indica, ten 60 graos), difícil de conseguir e para sibaritas.
Supoño que agora comprendedes mellor a miña afirmación inicial.
O que vedes na foto é o meu clásico: Tanqueray con tónica. Coincido no gusto con Frank Sinatra. Humilde, pero pero con un toque de limón é o máis refrescante para unha tarde de pegañento calor ourensá.
Xa non sei que fago no ordenador!!!

Ningún comentario:

Publicar un comentario